DEELNEMERS

Nieuwe dingen zijn altijd eng en spannend. Ik ben een enorme twijfelkont. Maar ik ging er heen en zou er iets van maken. Sinds de YL editie ging het veel beter met me. Ik kon veel beter contact maken met mezelf en anderen.

De eerste dag was wennen; mensen die je niet kent, een andere omgeving, alles nieuw. En toen de sessie met André: “wie wil er op de stoel zitten?” Ik wilde wel, maar deed het niet, hield mezelf tegen. ‘Even wachten nog. Je bent er net, het komt wel als je gewend bent.’ Daardoor bleef ik gespannen in m’n lijf. Die spanning bleef bij me op dag twee. Ik liep er mee rond maar wist niet wat ik er mee kon doen. Ik was stil, teruggetrokken en wou eigenlijk alleen maar slapen. Was me aan het verzetten tegen al deze gedachtes: ik wou niet zo zijn, ik moest leuk zijn en gezellig doen, verbondenheid voelen, in het nu zijn en alles wat bij anderen zo makkelijk leek. Waarom lukte mij dat niet?

Op een gegeven moment dacht ik, nu is het mooi geweest. Ik ga op die stoel zitten en kijken wat het brengt. En daar waren ze; de tranen, eindelijk ontlading, eindelijk echt mezelf zijn. Dit is hoe ik me voel en niet anders. In het moment zijn en niet bezig zijn met wat anderen van mij dachten of me verbonden moeten voelen. De tranen toelaten, dat was wat er echt was. Na die dag voelde ik me rustiger en vrijer. Eigenlijk ging toen alles vanzelf, de verbinding, genieten van het moment, op een mooie plek zijn met lieve mensen om me heen en lekker eten. Meer wilde ik niet.

Terugkijkend op de retraite heeft het me heel veel gebracht. Ik heb gevoeld dat ik iets waard ben, ik heb verbondenheid ervaren, verdriet en ook vreugde, heb vertrouwen gevoeld en van dat alles genoten. Ik vind het moeilijk om uit te leggen wat Your Lab precies is en wat het doet, maar als ik een woord zou moeten geven aan deze week dan is dat Liefde!

NIEUWSBRIEF